Experience: นายฝรั่งสั่ง...สอนมา (ตอนที่ 1)
หมายเหตุ: นี่เป็นประสบการณ์ของคนทำงานจริงในพีอาร์เอเจนซี่เมื่อ 10 กว่าปีก่อน ดิฉันโชคดีที่ได้ร่วมงานกับคนเก่งๆในแวดวงประชาสัมพันธ์และได้เรียนรู้มากมาย แม้ว่า ดิฉันจะเรียนจบทางด้านนี้มาก็ตาม หญิงสาวหลายคนคงนึกว่างานประชาสัมพันธ์ก็แค่ได้แต่งตัว สวยพูดจาเก่งๆได้มีโอกาสพบปะผู้คนมากมายโดยเฉพาะกับบรรดาหนุ่มๆนักข่าวเท่านั้นแต่แท้จริง แล้วการทำงานด้านนี้มีแต่อุปสรรคมากมายซ้ำเป็นงานหนักไม่น้อย
เมื่อเข้ามาทำงานวันแรกก็ทำให้ดิฉันต้องฉงนเมื่อนายฝรั่งพูดกับเลขาฯของเขาที่เดินเข้า มาในห้องประชุมด้วยการสวมรองเท้าแตะรูปการ์ตูนสำหรับสวมใส่ในห้องนอนว่า
“ถ้ายังไม่ตื่นนอนก็กลับบ้านไป ที่นี่เป็นออฟฟิศไม่ใช่ห้องนอนที่จะมาสวมรองเท้าแบบนี้เดินไปมา ช่างไม่ถูกกาลเทศะเลย ที่นี่เป็นบริษัทประชาสัมพันธ์ที่ทำงานด้านภาพลักษณ์นะ”
ดิฉันอึ้งไปเลยและในวัน นั้นดิฉันยังได้รับรู้กฎระเบียบอีกหลายอย่างในที่ทำงานแห่งนี้ ดังเช่น การห้ามนำอาหารขึ้นมารับประทานบนโต๊ะทำงานเด็ดขาดเพราะที่นี่มีห้องกาแฟไว้ให้พนักงานใช้เป็นมุมรับประทานอาหารอยู่แล้ว อีกทั้งยังไม่อนุญาติให้นำอาหารกลิ่นแรงๆเข้ามารับประทานอีกด้วย
การได้ร่วมงานกับนายฝรั่งเหล่านี้ทำให้ดิฉันได้เรียนรู้มารยาทสากลไม่น้อย อ้อ ดิฉันลืม บอกไปว่าบริษัทนี้เป็นบริษัทที่รวมเอาเหล่าบรรดาผู้บริหารระดับสูงจากบริษัทประชาสัมพันธ์ชั้นนำมาร่วมงานกันและแต่ละคนก็มีความเชี่ยวชาญต่างแขนง ดังเช่น เจ้าของบริษัทเก่งทางด้านการแก้ปัญหาองค์กรเมื่อเกิดเรื่องฉุกเฉิน เช่น เครื่องบินตก การที่บริษัทผลิตกระดาษทิชชู่รายใหญ่พบสารปนเปื้อนแอนแทรคในประเทศจีน เป็นต้น ส่วนอีกคนเป็นผู้บริหารที่เกษียณมาจากบริษัทยักษ์ใหญ่ของอเมริกาถนัดเรื่องการสร้างภาพลักษณ์องค์กร ทุกคนต่างมีประสบการณ์สูงและปากร้ายกันทุกคน เวลาที่เขามองเห็นความไม่ถูกต้องของพนักงานในการวางตัวหรือแม้แต่การแต่งตัว ในที่ทำงานก็จะตำหนิกันให้ได้อายไปเลย จึงทำให้บรรดาพนักงานต้องคอยระวังเนื้อระวังตัวไม่น้อย แต่นายๆก็จะตบท้ายว่าทุกอย่างทำเพื่อตัวของพวกคุณเองทั้งนั้น
พวกเรามักจับกลุ่มนินทานายเรื่องนี้กันเสมอว่าการแต่งตัวและการดื่มกินบนโต๊ะทำงาน ไม่เห็นเสียหาย ไม่ได้มีส่วนต่อการเพิ่มหรือลดประสิทธิภาพการทำงานสักนิด ดิฉันก็ได้แต่เอออวย แต่ไม่ขอออกความเห็น แต่โดยส่วนตัวแล้วก็เห็นด้วยกับพวกเขาเหมือนกันเพราะการนำขนม หรือน้ำมาวางบนโต๊ะทำงานที่อาจพลาดพลั้งทำหกเลอะเทอะเอกสารสำคัญบนโต๊ะทำงานได้และอาจสร้างความเสียหายได้มากกว่าที่คิดเหมือนกัน
สำหรับการแต่งตัวของพวกนายฝรั่งนั้นก็น่านับถือเพราะพวกเขาแต่งตัวสุภาพทุกคนแม้ว่า อากาศบ้านเราจะร้อนเขาก็ยังใส่สูทผูกไทเป็นประจำบางวันยังผูกหูกระต่ายอีกด้วย โดยเฉพาะวันที่ต้องไปพบลูกค้าก็ยิ่งสุภาพดูดีกันทุกคน นายฝรั่งบอกกับฉันว่าการแต่งตัวบ่งบอกถึงความเป็นตัวตนของคุณเองว่าเป็นคนแบบไหนและมีรสนิยมอย่างไรและยังสามารถสื่อไปถึงประสิทธิภาพการทำงานของคุณด้วย การแต่งตัวดีไม่ได้หมายความว่าคุณเป็นคนสำอางค์ไม่เป็นคนเอาการเอางาน แต่กำลังบอกว่าคุณใส่ใจในตัวตนของคุณและดูแลมันอย่างดี ดังนั้นหากคุณได้รับมอบหมายให้ทำงานสำคัญๆคุณก็จะสามารถดูแลการงานให้ดีได้ด้วยโดยเฉพาะผู้หญิงที่มีทางเลือกมากกว่าผู้ชาย ดังนั้นการที่ได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินผ่านมาและทำให้เขาไม่อาจละสายตาไปได้ย่อมหมายความว่าผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นที่สะดุดตาไม่ว่าจะด้วยรูปโฉมใบหน้าและการแต่งกายถ้าถูกกาลเทศะก็จะได้รับคำชมแต่ถ้าไม่ใข่ก็ไม่ต้องพูดถึง
วันหนึ่งดิฉันก็โดนนายฝรั่งดุเข้าจนได้ ด้วยดิฉันเดินเท้าเปล่าในห้องทำงานขณะที่เขาเดิน เข้ามาสั่งงานและเห็นเข้าพอดี แม้ว่าจะพูดไม่แรงแต่ก็เจ็บใจจนจำได้แม่นว่า "ผู้หญิงนี่แปลกนะ ในสถานที่ที่ควรใส่ส้นสูงกลับไม่อยากใส่เพราะที่นี่มีพรมนุ่มๆให้เดินแต่งตัวสวยๆและไม่ต้องกลัวร้อนด้วย มีแอร์ให้เย็นสบายแต่กลับเดินเท้าเปล่าซึ่งไม่สุภาพเลย ในบ้านเมืองเขาหากได้มีโอกาสเข้ามาทำงานในสถานที่ที่สวยงามแบบนี้ น่าจะภูมิใจและแต่งตัวให้สวยสุดๆไปเลย”
ตอนแรกคิดจะเถียงว่า “ที่เดินเท้าเปล่าเนี่ยก็แค่จะพักเท้าที่ยืนบนส้นสูงมาทั้งวันลองมาใส่เดินบ้างซิ” แต่ก็เอาเหอะ เขาอยากให้สภาพการทำงานในบริษัทเขาดูเป็นมืออาชีพเพราะเราเป็นบริษัทประชาสัมพันธ์ ถ้าตัวเองยังดูแลให้ตนเองดูดีไม่ได้แล้วจะไปสร้างภาพลักษณ์ให้ใครได้ นี่เแหละวลีเด็ดของนายฉัน
อันที่จริงการแต่งตัวในที่ทำงานให้ดูดีนั้นคงไม่เฉพาะแต่อาชีพนักประชาสัมพันธ์เท่านั้น ความเป็นมืออาชีพในทุกวงการก็คงจะเท่าเทียมกันหมดแหละเพราะการแต่งตัวที่สุภาพและดูดี ย่อมส่งเสริมบุคลิกของตัวคุณเองทั้งสิ้นและแสดงให้เห็นว่าคุณได้ให้เกียรติกับสถานที่และบุคคลที่คุณไปพบ รวมทั้งสถานที่ที่คุณทำงานอยู่ด้วยนั่นแหละ
